Gisteren wandelde ik mee in de wittelintenwandeling in Hasselt. Een vreedzaam initiatief om de aandacht te vestigen op de nefaste neveneffecten van de coronamaatregelen en om op te roepen tot een humaan, democratisch en genuanceerd beleid.
Met zo’n driehonderd mensen wandelden we door het centrum van Hasselt. Omstaanders reageerden overwegend positief en enthousiast op onze boodschap. Er werden veel duimpjes omhoog gestoken, horeca-uitbaters kwamen geëmotioneerd op hun dorpel staan en omarmden onze roep naar versoepelingen en een terugkeer naar een leefbare samenleving die een volledigere waaier aan maatschappelijke noden en belangen erkent, uitdraagt en beschermt.
Ik trok voor de gelegenheid een ludiek, theatraal kostuum aan om de mensen een zotte riem onder het hart te steken, om een lach op hun gezicht (of ogen) te toveren, om een klein sprankeltje theatermagie in het rond te strooien. Veel mensen kwamen spontaan naar me toe, wilden met me op de foto, gaven me lieve kadootjes en vertelden me hoeveel deugd mijn positieve, grappige, absurde verschijning hen deed. Dat ze daar meer dan ooit behoefte aan hadden in deze sombere tijden.
Ik neem dat mee. Dat we deze ongeziene, voortschrijdende, wrange situatie met moed en authenticiteit maar ook met humor en een groot, bonzend, strijdvaardig hart aan de kaak moeten stellen, betwisten en chargeren in de naam van de menselijkheid, de democratie en de (levens-)kunst.
Foto’s gemaakt door Helena Swennen
