Gisteren wandelde ik mee in de wittelintenwandeling in Hasselt. Een vreedzaam initiatief om de aandacht te vestigen op de nefaste neveneffecten van de coronamaatregelen en om op te roepen tot een humaan, democratisch en genuanceerd beleid.
Met zo’n driehonderd mensen wandelden we door het centrum van Hasselt. Omstaanders reageerden overwegend positief en enthousiast op onze boodschap. Er werden veel duimpjes omhoog gestoken, horeca-uitbaters kwamen geëmotioneerd op hun dorpel staan en omarmden onze roep naar versoepelingen en een terugkeer naar een leefbare samenleving die een volledigere waaier aan maatschappelijke noden en belangen erkent, uitdraagt en beschermt.
Ik trok voor de gelegenheid een ludiek, theatraal kostuum aan om de mensen een zotte riem onder het hart te steken, om een lach op hun gezicht (of ogen) te toveren, om een klein sprankeltje theatermagie in het rond te strooien. Veel mensen kwamen spontaan naar me toe, wilden met me op de foto, gaven me lieve kadootjes en vertelden me hoeveel deugd mijn positieve, grappige, absurde verschijning hen deed. Dat ze daar meer dan ooit behoefte aan hadden in deze sombere tijden.
Ik neem dat mee. Dat we deze ongeziene, voortschrijdende, wrange situatie met moed en authenticiteit maar ook met humor en een groot, bonzend, strijdvaardig hart aan de kaak moeten stellen, betwisten en chargeren in de naam van de menselijkheid, de democratie en de (levens-)kunst.
Foto’s gemaakt door Helena Swennen
Geachte mevrouw, Beste Evy,
hartelijk dank voor je bericht. Ik deel de poëzie en engagement met jou. Je ziet er trouwens als een prinses uit op de foto’s. Het is moeilijk afgesloten zijn van vrienden en geliefden. Het is ook moeilijk ons sociaal leven op een laag pitje te plaatsen, nu al zovele maanden lang. Maar laten we ons niet laten misleiden. Afgelopen WE getuigden mensen in DS over hun ziekteproces na hun besmetting met Covid, nu al ruim 6 maanden geleden. De cijfers zijn helemaal niet goed en we stevenen terug af op een nieuwe golf. Er is maar één uitweg uit deze crisis: vaccinatie en geduld. Ik behoor als gezondheidswerker tot een bevoorrechte groep, dat besef ik heel goed. Volgende donderdag — als alles goed blijft gaan — krijg ik mijn tweede spuitje. Ook op de vaccinatie markt is er licht aan het einde van de tunnel nu er binnenkort een vierde vaccin zal zijn. Hou je gezond Evy, je hebt ons — niet dichters maar poëtische zielen — nog veel te bieden. Ik kijk er naar uit. Hartelijke groeten, Jo Maes
LikeLike
Hallo Jo, bedankt voor je reactie. Ik respecteer je mening maar ik heb er een andere. Ik vind dat een maatschappelijk beleid altijd genuanceerd, humaan en democratisch moet zijn. Dat is nu niet het geval. Ik denk dat je ook de neveneffecten van de maatregelen onderschat. Ik zie hoe rondom mij jonge mensen, ondernemers, cultuurwerkers, artiesten, oude mensen, mensen met een beperking, mensen die niet het privilege hebben van een goed, stabiel loon, van een huis met een tuin, van een stabiel leven, van een uitgebreid sociaal vangnet steeds meer eronder door gaan, het niet meer zien zitten, in een depressie sukkelen. Ik (en met mij steeds meer mensen) eis dat daar beleidsmatig aandacht voor komt. Ik ben voorstander van een gefocust beleid waarbij je de risicogroepen beschermt en indien ze dat willen, vaccineert en de gezonde populatie een normaal leven laat leiden. Ik ben een kunstenaar, Jo en ik vind dat ik als kunstenaar de morele plicht heb om maatschappelijke wansituaties aan de kaak te stellen. Dat gezegd zijnde: ik wens u een goede mentale en fysieke gezondheid toe en een nabije toekomst waarin onze democratische rechten en onze maatschappelijke principes niet langer lichtzinnig veronachtzaamd zullen worden. Hartelijke groeten, Evy
LikeLike